Lisboa, Menina e Moca
Lisboako nire Erasmus esperientzia paregabea eta aberasgarria izan da maila pertsonalean zein profesionalean, eta, zalantzarik gabe, berriro errepikatuko nuke. Hasiera-hasieratik, hiriak bere xarma eta bizitasunarekin hartu ninduen, historiaz, kulturaz eta gastronomia harrigarriz betea. Alde batetik, Alfama eta Bairro Alto, aldapa jasanezinekin, kale malkartsu harriztatuekin eta espaloi estu-estuekin, afaltzeko eta parrandarako leku ezin hobeak dira, beti ere gaueko bizimodu adoretsuarekin. Bestalde, Avenida, Baixa, Rossio edo Belém aldera doan pasealekua, Haginaren ertzetatik, Alcântara zeharkatuz eta Apirilaren 25eko zubi ikusgarriaren azpitik igaroz, beste auzo batzuk dira, LX Factory bezalako erakargarri turistikoz betetako kale zabal eta lauez gozarazi nautenak. Lisboan gehien gustatu zaidana fadoak izan ziren. Nire familia etorri zenean, Estaca Zero izeneko jatetxe bat ezagutu nuen, eta pare bat aldiz itzuli naiz hara. Kamareroen/fadisten lagun egin naiz hainbestetan joateko, eta azkenean beren disko bat ere oparitu didate. Janariaz ari bagara, olagarroa arrozarekin nire platerik gustukoena da, zalantzarik gabe, baina lulak eta bakailaoa ere asko gustatu zitzaizkidan.
Adrianek eta biok martxotik maiatzera egiten ditugu praktikak. Hainbeste denbora igaro ondoren, nazioarteko lan-ingurune batean murgildu nintzen Portugalgo, Brasilgo, Espainiako eta beste herrialde batzuetako ingeniariekin. Irandar ingeniari batek persieraz gauzak erakutsi zizkigun. Asko ikasi nuen nire ikerketa arloaz, elektromedikuntza klinikoaz. Munduko hainbat lekutako profesionalekin lan egiteak nire ikuspegia zabaldu zuen eta nire trebetasun teknikoak eta komunikatiboak hobetzen lagundu zidan. Baina, zalantzarik gabe, praktikak hain onak izan dira Roberto, gure irakaslea São José ospitalean esker. 24 urteko galiziar batek asko irakatsi digu eta beste bi teknikari bezala lan egiten utzi digu.
Nire egonaldiaren alderdi nabarmenetako bat nazionalitate ezberdinetako pertsonak ezagutzeko aukera izan zen. Tommasorekin bizi nintzen, nire adineko italiar batekin. Oso ondo moldatu nintzen harekin, eta jende gehiagok ez luke garrantzirik izango istorio honetan, zorua txerritoki bat eginda uzten ez bazuten. Eskerrak erdigunean nengoen! Erasmuseko lehen egunetan, gogoan dut Alicek, Valladolideko lagun batek, eta nik amerikar zoro batzuk ezagutu genituela eta haiekin joan ginela parrandan. Gero, Bairro Alton, beste egun batzuetan, mundu guztiari hitz egiten jarraitzen dugu, Erasmuseko gauzarik onena jendeari edozein hizkuntzatan hitz egiteko lotsa galtzea baita.
Ikaslaneko taldea ezagutu nuen eta hortik Urretxuko Irene eraman nuen bihotzean. Inoiz ez nuen hainbeste barre egin pertsona batekin. Berarekin eta Adrianekin kotxe bat alokatu genuen eta Algarveraino joan ginen bost egunez. Bidaia hori ez zen espero bezain ona izan, baina oso oroitzapen ona eta argazki asko eraman nituen. Gainera, asko indartu zuen berarekin nuen adiskidetasuna.
Egonaldiaren hasieran ez nuen Espainiako jendearekin eraman nahi izan. Adrianek beti tematzen ninduen eta, azkenean, egun batean, beraiekin joan nintzen eta Zaragozako, Granadako eta Leongo Nacho, Celia eta Carla ezagutu nituen. Orain pozik nago Adrianek talde horretara aurkeztu ninduelako. Talde horretan ezagutu nuen Nacho, gaur egun nire mutil-laguna dena. Egia esan, otsailean Erasmuseko gauzak espero nituen, baina senargaiarekin itzuli? Ezta erotuta ere. Gainera, berari esker, bere egoitzako jende gehiago ezagutu dut, eta oraintxe bertan, hau idazten ari naiz 2: 30etako bus batean, haiekin batera Coimbrara joanda festan Myke Towers jaialdi batean ikustera. Bai, Erasmusean lan egin beharko da, baina denbora nahikoa duzu bertako bizitzan bildu eta jarduerak egiteko. Gainera, atzerriko hiri batean bakarrik bizitzeak independentzian eta konfiantzan hazi ninduen. Portugesez “um cadinho” maneiatzen ikasi nuen, erosketak egitea edo garbigailua jartzea bezalako egoera berriei aurre egiten eta egoera ezberdinetara egokitzen, hala nola teknikari, mediku eta erizainei portugesez hitz egitea, lorpen pertsonal handia iruditzen zaidana.
Nire familia, lagunak eta Loiola Indautxuko saskibaloiko txikiak faltan bota nituen arren, esperientziak merezi izan zuen. Zortea izan nuen nire familia osoaren bisita izan nuelako eta gero bi lagunen bisita. Orain, Bilbora iristen naizenean, Nacho, Irene eta ezagutu dudan jende guztia faltan botako dut. Gainera, kosta egingo zait ahaztea zein ondo bizi garen bakarrik, baita bertako hizkuntza eta klima ere.
Laburbilduz, Lisboako nire Erasmus aurkikuntza eta hazkunde garaia izan da. Ikasle guztiei gomendatzen diet antzeko esperientzia bat bizitzeko aukera izatea, aldi berean ikasteko eta gozatzeko modu paregabea baita.
